Rohan en Daan, om maar meteen met de deur in huis te vallen: wat is de core business van BlewScreen?

Rohan: “We maken games. Dat is natuurlijk een breed begrip, maar we richten ons met name op serious games waarin we informatie overbrengen of op gedragsverandering sturen. We werken dan ook veel voor educatieve partijen en instellingen. Musea bijvoorbeeld. Bij ons wordt alles in huis geregeld. Dus we ontwikkelen de games en denken van voor tot achter mee.”


Wat is daarbij jullie stip op de horizon?

Rohan: “Gedurende de jaren zijn we ons meer en meer gaan realiseren dat we vooral de grotere projecten voor musea willen doen. Want vormen vinden om museale content op een interactieve manier over te brengen, is gewoon een geweldig proces. We maken overigens ook nog gewoon themagames hoor. Wat die stip op de horizon betreft zijn we echt niet vastgeroest. Maar die interactieve educatie blijkt ons gewoon ontzettend goed te liggen. Mensen die educatief bezig zijn denken vaak vanuit de stof die ze over willen brengen. Wij benaderen het op een andere manier: wij denken in verhalen. Die combinatie zorgt voor mooie resultaten. En het maakt ook dat wij ons steeds opnieuw in voor ons onbekende zaken mogen verdiepen. Games maken, dat is onze expertise. Dat is waar we goed in zijn. Maar de onderwerpen waar we omheen bouwen zijn vaak onbekende werelden voor ons.

”

Daan: “Als we voor een klant aan de slag gaan, ligt er meestal al een concept of een idee. Maar vaak zijn wij helemaal vrij om daar invulling aan te geven. Toen we in 2006 begonnen, was het zéker op het gebied van serious gaming een andere tijd. We hebben sindsdien heel veel zien veranderen in ons vakgebied, en we zijn daarin meegegroeid. Die museale opdrachten zijn inderdaad helemaal geweldig. Het is veelal wat drogere kost. Aan ons dus de taak om de funfactor erin te brengen, zonder dat je op het educatieve aspect inlevert. Zulke opdrachten verruimen je wereld, omdat je constant nieuwe informatie tot je neemt. Die willen we in de toekomst heel graag het merendeel van onze tijd doen.”

Uit ambitie? Idealisme? Of passie?

Rohan: “Het is begonnen vanuit onze interesse in gamen. Van jongs af aan waren we daar al mee bezig. Games op de Commodore 64, Amiga en met de old school Nintendo’s aan de slag bijvoorbeeld. Van daaruit ontwikkelden wij een passie voor het máken van games. En die is er nog steeds. Zéker zodra we met een interactieve game iets bij mensen los kunnen maken, we ze iets nieuws kunnen laten ervaren en de informatie ze bijblijft, hebben wij vaak zoiets van ‘wow’.”


Op welke manier zijn jullie aan MindLabs verbonden?

Daan: “Wij zijn juniorpartner van MindLabs. We maken dus echt deel uit van het netwerk.”


En hoe lang zijn jullie inmiddels al in de familie?

Rohan: “Sinds iets meer dan een halfjaar.” 


Wat is bij die samenwerking wat jullie betreft de heilige graal?

Rohan: “We willen niet te snel iets voor ogen hebben, maar gewoon kijken wat er ontstaat. Kruisbestuiving bijvoorbeeld kan allerlei vormen aannemen. Wat wel fijn zou zijn is als we door deze samenwerking onze zichtbaarheid kunnen vergroten. Want binnen Tilburg zijn we nog best onbekend, laat staan in de rest van Nederland. MindLabs heeft heel veel contacten binnen de wereld van educatie; een netwerk op een ander niveau. Ook met grotere bedrijven, waar wij normaal gesproken niet zomaar even naar binnen zouden kunnen stappen. En het idee dat het een non-profitorganisatie is, is heel fijn.”


En wat brengt het je in de tussentijd?

Rohan: “We hebben al wat verkennende gesprekken met andere partijen gehad. Gewoon om eens kennis te maken, met elkaar mee te denken en te brainstormen over wat we voor elkaar zouden kunnen betekenen. Geen concrete vraagstukken dus, maar richtingen bepalen. En voor de rest zijn we vooral heel benieuwd wat de toekomst ons brengt…”